अभंग९२
दुर्जनाची गंधी विष्ठेचिया परी । देखोनियां दुरी व्हावें तया ॥१॥
अइका हो तुम्ही मात हे सज्जन । करूं संघष्टन नये बोलों ॥ध्रु.॥
दुर्जनाचे अंगीं अखंड विटाळ । वाणी रजस्वला स्रवे तैशी ॥२॥
दुर्जनाचें भय धरावें त्यापरी । पिसाळलेवरी धांवे श्वान ॥३॥
दुर्जनाचा भला नव्हे अंगसंग । बोलिलासे त्याग देशाचा त्या ॥४॥
तुका म्हणे किती सांगावें पृथक । अंग कुंभीपाक दुर्जनाचें ॥५॥
अर्थ :- दुर्जनंचा सहवास हा विष्टेप्रमाने दुर्गंधीयुक्त असतो. तेव्हा सज्जनानि त्या पासून दूर राहावे ।।1।।
हे सज्जन हो, तुम्ही माझे एवढे ऐका, अश्या दुर्जनंचि संगत तुम्ही करू नका ।।ध्रु।।
अशी दुर्जनंचि वाणी विटाळशी स्त्रीप्रमाणे आहे ।।2।।
हे दुर्जन लोक एखाद्या कुत्र्यासारखे आहे असतात ।।3।।
दुर्जनंचि संगती करू नये, त्यांचा त्याग करावा; एवढेच नव्हे तर त्यांच्या देशाचाहि त्याग करावा, असे श्यास्त्र सांगते ।।4।।
तुकोबा म्हणतात, हे दुर्जन लोक म्हणजे साक्षात कुंभीपाक नरकाचे उदाहरण आहेत ।।5।।.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा